Bir zamanlar... (could you please translate it into English, thks in advance)

Bir zamanlar kurumluyduk kardeşim,

çünkü hiç bir güvencimiz yoktu.

Büyük laflar ederdik

süslerdik dizelerin kollarını altın sırmalarla

bir uzun sorguç dalgalanırdı şarkımızın alnında

gürültü ederdik - korkardık, işte bu yüzden gürültü ederdik

korkumuzu sesimizle kaplardık

topuklarımızı kaldırıma çalardık

uzun adımlar, çalımla,

insanların pencereden izlediği

ve kimsenin alkışlamadığı

içi boş topların geçiti gibi geçerdik.

davulların içinde ölüler sabahlardı

aşkolsun anlayana

belki borular uyum sağlıyorlardı adımlara

ama yüreğe uyum sağlamaktan uzaktılar. Biz uyumu arıyorduk.

sonra hiç kimse tek sözcük anımsamıyordu,

-------anımsamıyordu bir tek söz ya da ses.

Akşam ışıklar sönüp rüzgâr sokaklarda kâğıt bayrakları sürüklerken

ve dururken kapının önünde silindirin ağır gölgesi

uyumuyorduk bizler

serpilmiş sesini topluyorduk sokakların

serpilmiş adımları topluyorduk

uyumu buluyorduk, yüreği, bayrağı.

Please ASAP...

IS IT THE RIGHT TRANSLATION_THIS IS A TRANSLATION OF A POEM OF RITSOS_

ONCE we were very proud, my brother,
because we were not at all sure.
We used to say big words,
we placed many gold stripes on the arms of our verse,
a tall plume waved n the forehead of our song,
we made a noise—we were afraid, this is why we made a noise—
we covered our fear with our shout,
we struck our heels on the pavement—
wide-open strides, clangorous strides
like those parades with the empty cannons,
parades that people stare at through doors and windows
and that no one applauds.
AT THAT TIME they made speeches on wooden platforms, on balconies,
radios blasted away, repeating the speeches,
fear was hidden behind the flags;
inside the drums he murdered kept vigil;
no one understood what was happening;
the bugles may have provided the rhythm for the footsteps—
they didn't provide the rhythm for the heart. We were searching for the rhythm.

Reflections from weapons and windows gave the eyes something for a moment— nothing more;
later no one remembered a single word, no one remembered faces or sound.
In the evening when the lights went out and the wind dragged the little paper flags on the streets
and the heavy shadow of a steam-roller stayed at the door,
we stayed awake,
we collected the scattered roar of the streets,
we collected the scattered footsteps,
we discovered the rhythm, the heart, the flag.

yes it is