Originally Posted by
Amethystos
I was asked via a pm to analyze this one.
Δεν φεύγω αρνούμαι να αλλάξω μονοπάτια
κι ας γίναν στου μυαλού μου τα δωμάτια
φαντάσματα τα λόγια κι οι στιγμές
He refuses to change the way he thinks,
even if in his brain, memories became too old.
Θα μείνω μονάχος στου καιρού τα σκαλοπάτια
να βάφω με τα κόκκινά μου μάτια
τους μήνες, τις ημέρες τις γιορτές
He prefers being alone, stuck to the old days,
and "paint" the following days with his red (cause of crying) eyes...
Οι αγάπες πονάνε
σαν κρύσταλλα πέφτουν και σπάνε
... και κόβουν βαθιά
Οι άνθρωποι πανε
κι εκεί που δεν πρέπει κολλάνε
το ξερω καλά
Οι αγάπες πονάνε
σαν κρύσταλλα πέφτουν και σπάνε
και κόβουν βαθιά
κι εγω δεν κοιμαμαι
σταματησα αγάπη σου να 'μαι
σταμάτησε και η καρδιά
Says that affairs are like glasses that cut deep once broken
and wonders why people (like himself) deing stuck with them afterwards
he also says that he stopped sleeping and also his heart stopped beating after
his last seperation.
Τι κρίμα ξανά η μοναξιά πανηγυρίζει
και μέσα στους καπνούς, μου ψιθυρίζει
αλήθειες απορίες ενοχές
He finds the leeling of lonelyness whispering to him about
truths, questionings, guilts of him during this last affair.
Στη νύχτα θα ρίξω άλλη μια φωτοβολίδα
μην τύχει και τη δει καμια ελπίδα
και έρθει να σου αλλάξει διαδρομές
He thinks of setting a flare on fire, in the night
so that "one of his hopes" (think of it like a fairy) may guide his ex-girlfriend back to him.
They are not BAD lyrics but not too good also