Κ. Τουρνάς - aπέραντα χωράφια

this very looooooong lyrics...
if anyone is in the mood to translate for me... it would really make me happy:-)

Τούτον τον κόσμο μικρός τον ενόμιζα αλλοιώς,
τούτον τον κόσμο μικρός τον φαντάστηκα αλλοιώς.
Και συ που στο στόμα φέρνεις το τσιγάρο μ’ ηδονή
κάπως έτσι έχεις ζήσει μιάν ολόκληρη ζωή.
Και νομίζεις πως θ’ αλλάξει αν μ’ αυτήν συμβιβαστείς
ψευδαισθήσεις όμως θά ‘χεις, ψευδαισθήσεις θα γευτείς.
Γιατί αν έβλεπες για λίγο τι συμβαίνει γύρω μου,
θα πνιγόσουν απ’ το άγχος που γεννιέται μέσα μου.
Γέρος είμαι από τώρα που ‘μαι 23 χρονών
και συ ανάβεις άλλο ένα εις υγείαν των κουτών.

Κάτω ‘κει στ’ απέραντα, στ’ Απέραντα Χωράφια
που με τ’ άλογα έτρεχα σαν ήμουνα μικρός,
παραπίσω τράβαγα πακέτο τα όνειρά μου
κι απο τότε ήθελα να γίνω γεωργός.
Άσπρες Χαίτες ήταν στον αέρα τα μαλλιά μου,
σαν άγρια εφύσαγε ο αέρας ο καυτός
κι είχα όλη εκείνη τη χαρά μου στην καρδιά μου
που τον κόσμο αλλοιώς τον φανταζόμουνα μικρός.

Κάτω ‘κει στ’ απέραντα, στ’ Απέραντα Χωράφια
στη σκέψη μου θρονιάστηκες και έγινες κυρά.
Το δέρμα σου αγάπησα και την πνοή σου ακόμα
την ένοιωθα σαν ξάπλωνα στου ονείρου τη σκιά.
Τώρα όταν σε σκέφτομαι, της φαντασίας απάτη,
ξέρω πως δεν απέχεις, μα θα σε βρω εδώ κοντά.
Γιατί είδα κείνα που’ μελλε το στόμα να στεγνώσουν,
ένοιωσα αυτά που κάναν την καρδιά μου ν’ αρρυθμεί.

Μια κιθάρα μίλησε στα δώδεκά μου χρόνια
και είπε αλήθειες που τις κρύβουν πάμψηλα βουνά.
Κέρδισα απ’ τον ήχο της μιά καθαρή εικόνα,
εικόνα που ζωγράφοι δεν ζωγράφισαν ποτέ.
Στο τραγούδι μου τυχαία βρήκα ό,τι βρήκαν
στις εννιά θρησκείες οι προφήτες οι εννιά.
Κι από τότε που ‘νοιωσα της μουσικής τη γλώσσα,
διαρκώς μιλώ με τούτη, τη δική μου τη γενιά.

Μέρες με γκρίζο ουρανό και με κρύο, χωρίς ύπνο πολύ,
απόφαση σκούρα, μιά κενότητα πλήρης με τάραξε εκεί
για να φύγω... για να φύγω...

Θυμάμαι όταν το φορτηγό τα πράγματά μου πήρε,
τις σκέψεις τις ρομαντικές εφόρτωνα μαζί.
Χωρίς να ξέρω πως αυτοί που πόλεις δυναστεύουν
θα τις πληγώσουν με το πιο μεγάλο τους καρφί.
Και έφτασα εδώ μ’ απέραντη αγάπη για τον κόσμο,
απέραντη σαν τα χωράφια που έζησα μικρός.
Μα κάθε μέρα που περνά, όσο την έχω ανάγκη,
τόσο μακριά με διώχνει και μαντήλι μου κουνά.
Αγάπη.... αγάπη....

Αργότερα, σε αίθουσες φτιαγμένες μόνο για χορό
ευρέθηκα να παίζω.
Με μιά κιθάρα απ’ τις φτηνές και ρεπερτόριο διεθνές,
εμένα να προδίδω.
Μάγκες, προστάτες κι αδερφές στις παλιωμένες μου χορδές
το άχτι τους να βγάζουν,
Κι ο εφιάλτης μου ζεστός μ’ ακολουθεί σαν κυνηγός
μαζί του για να ζήσω.

Μάθημα που διδάχτηκα δεν θέλησα να δώσω
κι έτσι ο εαυτός μου θά ‘ναι πάντα ανοιχτός.
Και η ψυχή μου απέραντο χωράφι και μεγάλο
που σπέρνει ο καθένας και μου παίρνει τον καρπό.

Όταν στρατιώτη με πήραν, μου μάθαν να ζω μοναχός.
Και με ασκήσεις σε λόφους μου δείξαν πώς νά ‘μαι σκληρός,
να αντέχω...

Αντέχω στην πείνα και ζω με τη δίψα, αντέχω παντού.
Η σκέψη μου όμως την ψυχή μου πληγώνει, με έλκος διαρκές την πεθαίνει,
την πεθαίνει...

Πόσες φορές πριν φτάσω εδώ δεν κάθισα να γράψω
λέξεις που, μα την πίστη μου, θ’ αλλάζαν το μυαλό.
Και τότε κάποιος έξυπνος του Τύπου και των Μέσων
μού ‘λεγε «αυτό είναι ποίηση, δεν είν’ εμπορικό».

Σε κείνα τα Απέραντα Χωράφια αν είχε ζήσει,
αν τα’ χε δει έστω για λίγο ο έξυπνος αυτός,
θα ‘ξερε πως η ποίηση που δίνει εκεί η φύση
είναι κι ο μεγαλύτερος εμπορικός καρπός.

Βάρη που λυγίζουνε και γιγάντων πόδια δεν τα θέλω εγώ.
Άγχη κι αγωνίες, ψέμματα, εικασίες, μακριά από ‘δώ.
Τούτον τον κόσμο μικρός τον ενόμιζα αλλοιώς,
τούτον τον κόσμο μικρός τον φαντάστηκα αλλοιώς.

Σαν να δύει ο ήλιος είναι η πορεία τούτης της γιορτής,
ο αλκοολικός που απ’ το μεθύσι παίρνει άισθηση ζωής.
Θεοί, ένα τείχος να χτίσετε τώρα μπρος στις πόλεις,
απ’ τα χωράφια αν θα’ρθουνε να πείτε πως αρρώστεια τρώει τον κόσμο.

Και συ που στο στόμα φέρνεις το τσιγάρο μ’ ηδονή
κάπως έτσι έχεις ζήσει μιάν ολόκληρη ζωή.
Και νομίζεις πως θ’ αλλάξει αν μ’ αυτήν συμβιβαστείς
ψευδαισθήσεις όμως θά ‘χεις, ψευδαισθήσεις θα γευτείς.
Γιατί αν έβλεπες για λίγο τι συμβαίνει γύρω μου,
θα πνιγόσουν απ’ το άγχος που γεννιέται μέσα μου.
Γέρος είμαι από τώρα που ‘μαι 23 χρονών
και συ ανάβεις άλλο ένα εις υγείαν των κουτών.

Μη ρωτάς λοιπόν για που πηγάινω,μη ρωτάς για που τραβώ.
Ρώτα μόνο αν αφήνω κάτι απο εμένα εδώ.

Στο δωμάτιό μου θά ‘βρεις 13 ποίηματα,
όλα λεν’ για την αγάπη, όμως νόημα τίποτα.

Τούτη η πάλη λέει σ’ άλλον ότι είναι ζωντανός,
μα σε μένανε θυμίζει πώς γεννιέται ο νεκρός.

Μόνος ήμουνα και θά ‘μαι, μόνος έζησα και ζω.
Κι αν τις νύχτες δεν κοιμάμαι είναι γιατί μένω εδώ...

This is NOT a song this is a WHOLE LP!
It's Kosta Tourna's "Aperanta chorafia" LP firstly published in 1973. (Polydor Records)
A tottaly progressive album for it's age!
It should be noted that:
The orchestra of the National Opera of Greece participated
Tournas wrote it, sung, played guitar and also arranged it
and a rock band called "RUTH" also played.

These are the 4 parts of the LP followed by the translation:

1st part



2nd part



3rd part



4rth part



When I was young I thought of this world as something different
When I was young I imagined this world as something different
And you that with pleasure bring the cigarette in the mouth
the same way you've lived a whole lifetime.
And you think that it'll change if you comprimise with it
but you'll experience illusions, you'll taste illusions.
Cause if you could see for a bit, what's happening around me,
you'll got drowned of the stress created inside of me.
I'm being old, now that I'm 23 y/o
and you light another (cigarrete), as a salute to the unwise people.

Down there at the infinite, the Infinite Fields
where I was running accompanied with horses when I was young
I carried behind me, my dreams in a pack
and since then I wanted to become a farmer.
My hair seemed like white mane (means horse's hair)
when hot wind wildly blowed
and I got all this joy in my heart
so that, I was differently imagining the world.

Down there at the infinite, the Infinite Fields
you got in my thoughts and became mylady.
I loved your skin and even also your breath
I felt of it when I was lying above dream's shadow.
Now whenever I think of you, you an imagination's fraud,
I know you're not far, but that I'll find you near.
Cause I witnessed the things that mented to dry my mouth
I felted the things that brought me arrhythmia.

A guitar spoke during my age of twelve,
and told truths that the tallest mountains are hiding.
A clear picture is what I gained from it's sound
a picture that painters never painted.
I accidentally found into my song, whatever
the nine prophets found into the nine religions.
And since then that I felted music's language,
I continiously talk with this one, (with) my own generation.

Days under gray sky and cold, with no much sleeping,
a dark decision, a complete emptyness shocked me at this pont
for a departure... for a departure...

I remember when the truck drove my things away,
I also loaded my romantic thoughts.
Without knowing that those who master the cities
they'll wound them, using their great nail.
And I arrived here with an infinite love for the world
infinite like the fields I used to live when I was young.
But with every day that passes, even if I'm in need of it,
(love) pushes me away, and waves me goodbye.
Love... Love...

Later, in ballrooms
found myself playing.
With a cheap guitar some international songs
betraying myself.
Wise guys, pimps and faggots through my worn chords
relieved their complains,
and my hot nightmare followed me like a hunter
(wanting me) to live with it.

A (rough) lesson that I've been taught,is something that I never mean to teach to another
and this is how I'll be forever open(minded)
And my soul will be one big infinite field
in which everyone seeds and grabs the grain away from me.

When I was called for my military service, they taught me to live alone
And through the exercises on the hills they showed me how to be tough
to withstand...

I withstand hunger and I live under thirstiness, I endure everywhere.
But my mind hearts my soul, kills it by the use of a continuous stomach ulcer
kills it...

How many times is it, that before reaching at this point, I sat to write
words that, I seriously belived, would change the mind.
And then some wise guy of the Press or the Media
told me that "this is poetry, it's not for sale".

In this Infinite Fields if he had lived
if this wise guy had ever faced them for a while
he would have known that down there the poetry provided by nature
is the largest commercial grain.

And you that with pleasure bring the cigarette in the mouth
the same way you've lived a whole lifetime.
And you thing that it'll change if you comprimise with it
but you'll experience illusions, you'll taste illusions.
Cause if you could see for a bit, what's happening around me,
you'll got drowned of the stress created inside of me.
I'm being old, now that I'm 23 y/o
and you light another (cigarrete), as a salute to the unwise people.

So you shouldn't ask where I'm going, you shouldn't ask where I'm heading to.
You should only ask If I'm leaving behind a piece of mycelf

Into my room you'll find 13 poems
all talking about love, not some kind of great meaning.

This fight, to someone may seem like a proof of being alive
but to me seems like the way a dead man is born.

I was alone and I'll still be, I lived alone and I still do
And if I have no sleep at nights, it's cause I live here...



Ps.There are probably some small mistakes in the given Greek lyrics
which don't seem to "screw" the meaning.

And THANK YOU for giving me the chance of translating this one

ooooo efxaristw poly for your translation:-)
and thank you also for the extra information :-)
you really make me happy:-)
i love this LP,oo nai:-)

[eHcJCqif1BU]https://www.youtube.com/watch?v=eHcJCqif1BU[/video]