Bulutsuzluk Azlemi – Karanlýk Soðuk lyrics

Karanlýk,
Soðuk,
Alabildiðine genis,
Ama simdi
Issýz
Göstermelik ana caddenin
Kýyýsýnda
Yürümedeyken,
Sevmedeyken yaðmuru,
Kara býyýklý, kusku bakýslý
Erzincanlý
Bekçiyi
Bazen bir
Kara kedi
Ya da bir sokak itini,
Alnýnýn terini,
Yorulmus bedenini
Tasýrken,
Sabýrla,
Kosar adým kendini,
Parasýzlýk,
Kaygý,
Her çesit düsünceyi,
Hep görürsün,
Hep anlarsýn,
Bütün bunlar ne,
Bütün bunlar ne.

Sonunda gece biter,
Her yer aydýnlanýr,
Yine umut pesinden
Kosturur insanlarý.

Yalnýzlýk meydanýnda
Arkadas konusmalar,
Salepçiler, kokoreççiler,
Hiç üsümez bu insanlar
Senle konusan,
Sonra kosusan,
Selam vermeden giden,
En güzeli yazdýr, bahardýr,
Ve gündüzdür diyen,
Üsüyen
Ve düsünen
Bulasýkçý bir kadýn,
Onlaar hep söylerler:
"Ne yapalým, ekmek parasý."
Yasamanýn karsýsýnda
Hiç durmayan zaman
Ve insanlarý costuran
Kýrmýzý ýsýklarý,
Hep görürsün bunlarý,
Hep anlarsýn,
Bütün bunlar ne,
Bütün bunlar ne.