Ek onthou haar nog soos gister. Vandat ek so klein was, was sy daar gewees.
Met haar oë soos Kafferbier laat sy jou dink die Mona Lisa was dalk bruin gewees
Kytie Adams was die vrou geïnstalleer in ons kombuis
Sy kon dishes doen en klere was, die kinders oppas en vir ons maniere wys, maniere wys
Koortjie:
Kytie, Kytie, Kytie, jy’t nie verniet vir 20 jaar by ons gebly
Kytie, Kytie, Kytie, jy was nie net ‘n meid nie, maar ‘n ma vir my
Kytie was ‘n klimmeid, toe’t my ma-hulle haar gevang duskant Riversdale
Nuwe klere en Gesangboek, vir die weerlig was sy bangbroek, maar sy’t nooit gehuil
Sy kon lekker lag en speel met my, ‘n troos as alles opfok
Of die bure se familie oor die draad baklei, oor die draad baklei
Koortjie
Later het die skottelgoed net skielik vuil gebly.
Kytie was oorlede, die dokter sê sy het swaar gely
Haar ouma so vol kreukels het gevloek met spierwit kneukels
By die hostel het haar familie gewag dat ons kon bye se soos tevore
Maar my pa kon nie besluit nie, waar kry ons nog ‘n Kytie?
Niks meer mieliepap ontbyt nie, waar kry ons nog ‘n Kytie?
Toe’t ons verby gery, verby gery
Koortjie
Maar ek onthou nog hoe’t sy my vol Puretee gevoer
Pens en pootjies op die tafel, “Oop jou bek klein baas, dis lekker”
Etiket se moer, etiket se moer
Koortjie